Een van de laatste nazomerdagen, licht zuidenwindje. Afgesproken met Nicolas om het nog ’n keertje op de harders te proberen. Ik ben gistermiddag even wezen kijken of er harders te zien waren en dat was inderdaad zo.
De vorige sessie heb ik maar twee vissen gezien. De eerste zwom wat rond langs de kant en de tweede kwam op m’n broodvlokje af, maar keerde nét voor het pakmoment hard naar links en verdween. Vandaag zou het anders gaan, dat had ik van te voren al bedacht: het hardervirus zit er goed in.
Hardervissen -op deze plek althans- brengt mij een beetje terug naar de essentie van het vissen, hoe het allemaal begon als jochie van vijf: hengeltje, dobbertje, loodje, haakje, stukje brood. Drie meter uit de kant en vissen maar. Als het goed gaat, zwemmen de vissen voor je neus. Wat wil een hengelaar nog meer? En maar proberen onzichtbaar voor ze te blijven. Spannend.
Het was deze vrijdag eerst even de mist afwachten, maar rond een uurtje of tien spotte ik het eerste groepje vissen en begon ik, voorzichtig aan, te voeren: dwarrel voer gemengd met broodkorstjes, steeds met kleine beetjes. Het water was erg helder, dus goed zicht voor beide partijen!
Nicolas was inmiddels ook gearriveerd en zocht een plekje verderop. Hij zou niet al te lang kunnen blijven. Al snel had hij echter een schooltje voor z’n neus en een half uurtje later loste hij er eentje na een aanbeet. Ik was nog aan het stilzitten en voeren en had nog nauwelijks de hengel ingegooid.
Op mijn stekkie bleven de harders echter nu ook een beetje hangen, kennelijk viel het lokvoer in de smaak. Ook zogen ze aan het brood aan de oppervlakte, de meesten spuugden het echter weer uit.
Het werd tijd om er een haakje verstopt in een broodvlokje tussen te gooien. Iets dieper vissen dus, want van het oppervlakte willen ze niks hebben. De eerste aanbeet zou ook van een harder geweest kunnen zijn, het dobbertje schoot onder.
Maar in plaats van het massieve gewicht te voelen, vloog er een grondeltje de kant op. Dit gebeurde nog een paar keer, en gelukkig..de harders bleven rondzwemmen boven de voerplek. Het constant met kleine beetjes voeren werkte goed vandaag.
Het vlokje moest dus wel ondieper worden aangeboden. De aanbeten, of eigenlijk inspecties, door meerdere harders van m’n broodvlokje waren nu prima te zien. Tot twee keer toe leek het écht of de vis het vlokje in de bek had. Het dobbertje bewoog daarbij niet. En ik sloeg vervolgens een gat in de lucht. De harders bleven rondzwemmen…
Uiteindelijk kwam dan toch het gehoopte moment, het werd een samenloopje….
Shailes -we kenden elkaar niet- kwam toevallig aangelopen, had van andere hengelaars gehoord dat ik op harder aan het vissen was en had er nog nooit één gezien. Hij bleek verrast dat ze zo dicht onder de kant zwemmen en…nog geen minuut later stond ik met een kromme hengel. Yes, harder! Die éne gek uit de pakweg twintig vissen die het broodvlokje wel wil hebben.
“Nou, dan kan je dit stukje van het hardervissen gelijk ook een keertje zien!”, riep ik en genoot verder van het moment. De vis bleek niet zo heel sterk, de slip hoefde niet in actie te komen. Ik dacht dat het er eentje van rond de 50 centimeter zou zijn. Bij het doen van de kieuwgreep werd hij al een stukje groter. Op de meetlat werd het 63 centimeter.
Omdat Shailes er toch was, kon hij mooi de man-met-visfoto maken. En ja, om de stek een beetje te ‘verstoppen’ is er wat gefotosoept. Er is niet zo veel plek daar…
De harders waren nu wel verdwenen. Maar het was nog redelijk vroeg in de middag en ik had nog genoeg (lok)aas. Met dit nog prima temperatuurtje en zonnetje was het heerlijk in het gras liggen, wachtend tot de harders weer terug zouden. Dat leek echter na een dik uurtje suffen niet meer te gaan gebeuren en dus ging het dobbertje toch maar weer te water, voor het ‘nabrasemen’. Het werd ‘nagrondelen’, veel beet, veel misslaan en uiteindelijk deze kleine vriend, de vijfde van de dag.
Ik ben benieuwd of dit de laatste hardersessie van dit jaar is geweest. We zullen zien.
Groeten!
Marc
Vissen met Marc 
Ingrid
4 oktober 2014
Ha Marc, leuk en welhaast spannend verhaal! Met een mooi slot:-)
Groet, Ingrid
zeevissermarc
5 oktober 2014
Hoi Ingrid, dank!
Groeten!
Marc