26 april 2014 Geep!

Afgelopen woensdag ondernam ik de eerste poging de eerste geep van dit jaar te vangen. Vanwege de warme lente vond ik het inmiddels tijd worden één van m’n favoriete visserijen weer op te pakken.

Als het vandaag zou lukken zou het m’n vroegste ooit zijn.  Ik had ze  eerder in april gevangen. Vorig jaar was het natuurlijk rampzalig met die kouwe lente, slechts één geep in het hele seizoen. De vroegste geep ooit heb ik in, ik meen 2009, op 25 april gevangen.                                                                       In 2010 ving ik de eerste op 19 mei.

Ik startte rond hoog water (11:06 uur) op m’n favoriete plek. Spinhengeltje, bombetta-montage, reepje makreel en gaan! De eerste kolken en spetters rond de dobber verschenen tot m’n genoegen al snel. Yes, ze zijn er! Deze vis ging echter niet verder en liet los. De adrenaline die dit losmaakte kon ik helaas niet in een werkelijke vangst omzetten. Dit was de actie van de dag.

De rest van de vistijd -tot rond 14:00 uur- zag ik wel tot vier maal toe een geep m’n langzaam ingedraaide aasje volgen en een paar meter voor de kant wegdraaien, hm…tóch het verkeerde aas? In Zeeland schijnen zagertjes het topaas te zijn. Ik vertrouw al jaren blind op een reepje makreel, ook vanwege het resultaat…

De herkansing kwam drie dagen later: de combinatie van het gedoe op 26 april en de perfecte omstandigheden maakten dat ik vertrok en wist dat ik er een zou gaan vangen. Met dezelfde spullen als woensdag. Er stond weinig wind uit zuid tot zuidwestelijke richting, er was een zonnetje tussen de wolken door en geen regen.

De bombetta ging rond 12:00 uur te water, ruim tweeënhalf uur voor hoog water. Op deze manier waren er met het opkomende water prachtige driften te maken op m’n stekkie. Er was geen activiteit van vis of vogels op het water te zien, maar na ruim een half uur, jawel, de bombetta kreeg een eerste rare zwieper tegen de drift in en wat tikjes: ‘Ok, hier komt-ie, nu goed opletten, niet te vroeg slaan, hopen dat-ie het aasje niet loslaat…tik…tik…zoef….Ja, daar gaat-ie…..nu!’

De vis hing, het spinhengeltje ging lekker krom. Even later was de eerste van het jaar een feit, een mooie van 64 centimeter. Missie voor de dag geslaagd, de rest wordt bonus.

In de buurt stonden meerdere collega’s op gul te vissen. Met één raakte ik aan de praat (Hoi Kees uit Amstelveen! Nog een mooi maaltje schar gevangen?). Altijd leuk iemand tegen te komen die je blog volgt. We wisselden verhalen en ervaringen uit. Leuk! De gullen gaven trouwens veelal niet thuis of wonnen het gevecht in de gierende stroming.   Tijdens het babbeltje zagen we af en toe een geep over iets heen springen.

Het gaat er bij mij maar niet in hoe zo’n vissoort bedenkt dat hij ergens óverheen moet in plaats van onderdoor, wat vistechnisch natuurlijk veel logischer is. En springen kan hij altijd en overal, maar dat doen ze dan ook weer niet.

Kees ging weer terug naar z’n hengel en een half uurtje later mocht ik de tweede geep verwelkomen, 60 centimeter. Nico was ook al gestart met geep vissen en na m’n smsje over de vangst arriveerde hij rond hoog water om het ook te komen proberen. Met z’n tweeën op die plek vissen lukt nét. Ik viste ‘los’ met de drijvende bombetta en Nico gebruikte de zinkende versie, die je mooi op half water binnen kunt spinnen.

Helaas ving hij niets, maar de vis zit er natuurlijk nog niet dik. Ik was voor de derde maal succesvol met de veel langzamer geviste bombetta, 61 centimeter.

Er kwamen twee jongens met zeebaarshengel aan die speurend, zo’n beetje door ons heen kijkend, naar onze plek keken. Ze kwamen naar beneden, negeerden ons opnieuw compleet, en een van hen wrong zich zonder iets te zeggen tussen mij en een steen door en tuurde weer zwijgend naar het water.

Ik stond al die tijd te vissen en Nico stond een dobberhengel op te tuigen. Het maatje van de jongen stond in een hoekje. Dus ik vroeg maar eens: ‘Eh…goh…denk je dat jullie hier ook nog kunnen komen vissen?” Hij praatte ook Nederlands en zei op agressieve toon: “Ik bepaal waar ik vis!”

Eh…ok… Ik heb toen maar vriendelijk geprobeerd uit te leggen dat dat écht niet handig is en dat het weinig respectvol is om op zo’n manier op de pier te komen vissen. Bovendien kun je vanaf zo’n beetje elke steen met een dobbertje vissen, en dat-ie dus echt beter een ander plekje kon gaan zoeken.

Ik kende de taal niet die op en neer ging, maar de de heren vertrokken. Ik was trouwens blij dat er tijdens dit gedoe bevriende vissers in de buurt stonden… Ook dát seizoen is dus weer vroeg begonnen.… De uren daarna gebeurde er niets meer op geepgebied. Het water werd troebeler, geen oppervlakte-activiteit en al helemaal geen aanbeet. Het werd tijd om de vis schoon te maken en rustig aan in te pakken. Nico ging het nog even ergens anders proberen.

Voor mij was het een mooie dag geweest en ik hoop deze ‘traditie’ volgend jaar opnieuw uit te voeren, een prima invulling van deze dag! De eerste gepen zullen best in Zeeland worden gevangen, maar de pieren hier kunnen er ook wat van!

Groeten!

Marc

Getagd: bombetta geep, geep ijmuiden, Geep vangst

Posted in: Actuele vangstberichten, Soorten en plekken, Zout